A Good Woman is een film gebaseerd op het toneelstuk Lady Windermere’s Fan van Oscar Wilde, voor het scherm bewerkt door Howard Himelstein en geregisseerd door Mike Barker. We schrijven 1930 wanneer het pasgetrouwde echtpaar Robert (Mark Umbers) en Meg Windermere (Scarlett Johansson) arriveert in de mondaine Italiaanse badplaats Amalfi, waar de Engelse en Amerikaanse edellieden en rijken mekaar zowat voor de voeten lopen. Op een goede dag arriveert Mrs. Erlynne (Helen Hunt) in Amalfi en zorgt meteen voor de nodige ophef en achterklap. Zij is namelijk halsoverkop uit de Verenigde Staten vertrokken, toen zij als mannenverslindster een hele reeks hotelrekeningen niet meer kon betalen. In Amalfi wordt zij al snel gezien in het gezelschap van Robert, wat voor de Engelse playboy Lord Darlington (Stephen Campbell Moore) het sein is om echter Meg aan te gaan. Mrs. Erlynne wordt daarenboven het hof gemaakt door de steenrijke Tuppy (Tom Wilkinson), reeds tweemaal eerder getrouwd en evenveel keren gescheiden. Wanneer Meg haar vertrouwen begint te verliezen in haar echtgenoot, blijkt echter dat één en ander niet is wat het lijkt.
De film profiteert van de tijdsgeest van het verhaal, en is dus een heel spektakel voor wie houdt van oude auto’s en mooie kostuums. Ook de lokaties aan de Italiaanse Amalfikust zijn schitterend, dus visueel zit het wel goed in A Good Woman, al doet regisseur Barker weinig spectaculaire dingen met zijn camera. De vertolkingen van Scarlett Johansson, Helen Hunt en vooral Tom Wilkinson zijn meer dan ok. Het enige minpuntje lijkt me het wat weinig uitgewerkte plot, enkel wanneer je de waarheid omtrent Mrs. Erlynne verneemt wordt je even uit de lethargie die het verhaal veroorzaakt gewekt. Een betere bewerking had ongetwijfeld een betere film opgeleverd, al kan je wel blijven genieten van de Wilde oneliners die Tuppy ten beste blijft geven.