CD: Elliott Smith – New Moon

Deze New Moon is het tweede postuum uitgebrachte album van singer/songwriter Elliott Smith, een man die eind 2003 zelfmoord pleegde/vermoord werd (het onderzoek naar Smiths dood was inconclusive). Daar waar het in 2004 uitgebrachte From a Basement on the Hill materiaal bevatte van een onafgewerkt dubbelalbum waaraan Smith werkte gedurende de jaren voor zijn dood, grijpt New Moon verder terug in het verleden.

New Moon bevat 24 songs, bijna allemaal demo’s uit de periode 1994-1997, toen Smiths albums Elliott Smith en Either/Or verschenen, in de nadagen of juist na de split van de alternatieve rockband Heatmiser waarin hij toen actief was. Het succes van zijn solo albums bespoedigde trouwens de split van die groep. We horen de Elliott Smith die ook zo indrukwekkend was op Either/Or: veelal akoestisch gebrachte songs, gekenmerkt door Smiths dubbel opgenomen vocals (de man had een heel erg beperkt stembereik), af en toe met spaarzame begeleiding, songs waarin de invloed van sixties britpop in het algemeen, en die van The Beatles in het bijzonder, regelmatig doorklinken. De moderne productietechnieken hebben voor een erg klare sound gezorgd, maar – zo verzekert men ons in het begeleidende boekje – deze moderne technieken bleven doorgaans beperkt tot het reduceren van ruis op de tapes of het meer uitgesproken maken van sommige instrumenten. Enkel voor één song, New Disaster, werden de vocals van één opname gemixt met de instrumenten van een andere.

Het resultaat is schitterend: 21 Smith songs, op drie na nooit eerder uitgebracht (en die drie dan nog op obscure verzamelaars), die minstens even goed zijn als alles van Either/Or. Opvallend hier zijn een “andere versie” van Pretty Mary K, een song die op het album Figure 8 staat, maar deze versie is gewoon een ander nummer met gedeeltelijk dezelfde lyrics, en een “vroege versie” van Miss Misery, dat later op de soundtrack van de film Good Will Hunting zou verschijnen en waarvoor Smith een Oscarnominatie kreeg. Daarnaast ook nog drie akoestische opnames voor een radio-uitzending: twee nummers uit het repertoire van Heatmiser (See You Later en Half Right) en een kippenvelbezorgende cover van Big Stars Thirteen.

Hierna zou Smith tekenen voor major label DreamWorks, en daar de albums XO en Figure 8 uitbrengen in respectievelijk 1998 en 2000. Twee platen waarop zijn stijl verrijkt werd met stijlvolle arrangementen door hetzelfde productieteam dat eerder Mellow Gold van Beck produceerde. Waarna het met Smith slechter en slechter ging als gevolg van alcohol- en drugsverslaving, al bleef hij verder werken aan nieuw materiaal, tot aan zijn dood in oktober 2003.

Werken aan nieuw materiaal, dat deed Smith blijkbaar al ononderbroken sinds zijn 14de: songs schrijven en opnemen, zodanig veel dat hij ten tijde van Elliot Smith en Either/Or materiaal genoeg had voor nog twee extra albums. Je kan de twee cd’s van deze New Moon dan ook bekijken als die twee mogelijke albums. De fans zullen niet ontgoocheld zijn. De Elliott Smith-ontdekkers raden we aan te beginnen met XO.